Vervolg Boboli

Vrijdag 18 juli, vervolg landschap van donderdag

Iedereen is nu natuurlijk benieuwd hoe het landschap is geworden. Troost je, ik ook. Maar eerst enkele belangrijke opmerkingen van de docente om een idee te geven van de filosofie die men hier aanhangt bij het maken van een landschap.

Men spreekt hier van een drietrapsraket van een landschap in volgorde van belangrijkheid
1.  Tekening / schets landschap
2.  Toonwaarde
3.  Kleur

Dit is de volgorde die je volgt bij het opzetten van een landschap. Toonwaarde is dus belangrijker dan kleur. Bij het werken met kleur is het risico groot dat je de toonwaardeverschillen verliest. Wat donker was wordt minder donker en wat licht was wordt minder licht. Wat overblijft is een soep.
stop daarom regelmatig met schilderen om het schilderij van een afstand te bekijken om zodoende de toonwaardeverschillen te bewaken.

Andere belangrijke opmerking

De mate van detaillering en ritmische patronen
Wat betreft de detaillering; ga niet te ver en weet dat je op tijd moet stoppen. Prijsgeven van details gaat ten koste van het spanningsveld in je schilderij waardoor de kijker zijn belangstelling verliest. Vergelijk het met een dichter en een lezer. Een dichter schrijft poëzie en de lezer analyseert het gedicht. Bij het landschap is de schilder de dichter en de kijker de lezer, de analyticus die analyseert wat hij ziet. In een gedicht kun je met een paar sterke zinnen een wereld beschrijven, een wereld die door de lezer op zijn of haar manier wordt geïnterpreteerd. Zo werkt dat ook bij een landschap.

Voorkom ritmische patronen zoals takken op dezelfde afstand en in dezelfde richting geschilderd met dezelfde penseelvoering. Probeer te variëren met penseelgrootte, met streekrichting en afstand.

Verder met mijn landschap. Ik heb de kleuren van de bomen in de verte iets meer blauw gemaakt om de verte te suggereren. Als eerste heb ik huizen op de voorgrond erin gezet. Dit heb ik gedaan door het aangeven van rode daken, lichte gevels en beschaduwde gevels. Rechts op de voorgrond het Palazzo Pitti. Bij het schilderen van huizen moet je dus ook oppassen niet teveel regelmatige patronen te gebruiken.

 

 

Volgende stap is het schilderen van alle groene partijen. Voor de bomen en heggen achter de vijver maak ik een keuze voor een bepaalde hoofdkleur groen. Ik neem een deel van deze kleur apart en geef hier wat meer croma aan door er cadmium geel en ceruleum blauw aan toe te voegen. Zowel dit geel als het blauw hebben een sterk croma. Ik neem nog een deel van de hoofdkleur en maak er een donkere versie van door toevoeging van ruwe omber, gebrande Siena en een beetje zwart en ultramarijn blauw. Wat overblijft zijn drie kleuren groen waarmee ik de bomen en struiken te lijf ga.

 

 

Het is belangrijk om je te concentreren op de abstracte vormen in het groen. De vorm van een schaduw, de vorm van de lichte delen. Kijk naar de zijkant van de boom of struik, de voorkant, de belichte kant, de onderkant. Elk deel heeft zijn eigen toonwaarde. Hiermee maak je de boom of struik driedimensionaal.
Zet de verf of met strepen en vlakken en houdt de abstracte vormen in de gaten. Door de oogharen kijken en regelmatig afstand nemen. Verlies jezelf niet teveel in details en werk niet teveel nat in nat. Het is dan ook van essentieel belang om voor elke kleur of in elk geval toonwaarde een schone kwast te gebruiken. Daarmee voorkom je dat je struik een groentesoep wordt.

 

 

Tot slot zet ik de kleur van het gras op de voorgrond erin waarbij ik rekening houd met het scherpe contrast met de schaduwen. De boom op de voorgrond die nog meer diepte aan het landschap geeft krijgt kleur en klaar is Kees. Het beeld in de vijver heb ik meer gesuggereerd dan geschilderd en toch is duidelijk te zien dat daar iemand met een grote vork probeert te vissen. en dat in zijn blootje. Rare lui die Florentijnen.