Uitzicht over Florence

De tweede week begint met een fikse klim naar de Piazzale Michelangelo vanwaar we een geweldig uitzicht hebben op de stad Florence met alle bijzondere gebouwen. Hele uitdaging om dat te schilderen. Na een korte theoretische verhandeling van Daniela over lineair perspectief in het landschap gaan we aan de slag.
Ik werk op een paneeltje voorbewerkt met een imprimatura van ruwe omber. De schets wordt direct met verf en penseel opgezet. Interessant is het begrip horizon. In dit geval hebben we te maken met de echte horizon, de lijn op ooghoogte, en de contourlijnen van de bergen op de achtergrond. De richtingen, verdwijnpunten en perspectief zijn van wezenlijk belang in dit landschap.
Van 9 tot 12 aan het werk en dan wordt het boven echt te warm.

Eerste schets van de stad Florence
 

Bij zo'n vergezicht is het zaak om te werken met atmosferisch perspectief. Dat wil zeggen dat de huizen en objecten op grotere afstand minder contrast, minder kleur (croma) en een beetje blauwig worden weergegeven. Dichterbij wint de kleur aan kracht en wordt het contrast groter. Duidelijk is de Dom te zien met de bijbehorende klokkentoren, het Baptisterium en de toren van het Palazzo Vecchio. Door een boom op de voorgrond te plaatsen probeer ik meer diepte in het schilderij aan te brengen.
Morgen gaan we op een plein schilderen waar we onder de bogen kunnen werken vanwege het feit dat er regen wordt voorspeld. Het landschap van vandaag zal moeten wachten tot woensdag. Tot de volgende blog.