Donderdag 10 juli

De voorspellingen van het KIMI zijn net zo onbetrouwbaar als die van het KNMI. Het was prachtig weer vandaag dus hebben we voor niets onder de bogen zitten schilderen. Wel enorm veel mensen op de been dus je waant je even in Montmartre aan de Geul. Al die mensen die je op de vingers kijken en een gesprek aanknopen. Dat maakt het ook wel weer interessant. Ik heb mensen gesproken uit Argentinië, Brazilië, Amerika, Iran zelfs China. Daarover straks meer.

Nu eerst het schildertechnische aspect.
Daniela heeft denk ik een belangrijk onderwerp aangesneden. Bij het schilderen gaat het niet om het tot in detail naschilderen van een tafereel, landschap of stadsgezicht. Het is van belang om een sfeer weer te geven. Alles in haar schildermethode en in die van de Academie Florence is daar op gericht. Zodra een raam, deur, dak of gebouw eruit ziet zoals je dat op een foto ziet verliest de kijker zijn focus. De hersenen zeggen:" dat weet ik wel", en ze zijn geneigd om verder te kijken. Zodra je afwijkt van de realiteit of je suggereert iets met een kwaststreek dan wordt de aandacht getrokken. Een schilderij kan je dan boeien en je kunt je eigen fantasie gebruiken. De schilder staat dan niet meer tussen het schilderij en de kijker. Ik vond dat een essentiële les van vandaag.

Over China gesproken; ik sta onder de bogen van de Santa Annunziata te schilderen als er een Chinees meisje me aanspreekt. Ze studeert in China (Xangdong of zoiets) en ze vindt het werk wat ik aan het maken ben zo mooi dat ze dat wil kopen als cadeau voor haar professor. Ik leg uit dat dit een studie is en dat het geen afgewerkt schilderij is. Ze volhardt en wil het dolgraag kopen. We wisselen wat gegevens uit en spreken af dat ik met haar contact opneem als het schilderij droog is en klaar. Ze is nog een week in Florence dus dat gaat wel lukken. Ze droeg een mooi rood jurkje en ze heette Gao Xin. Ik heb haar op het schilderij vereeuwigd.

Doorkijkje naar de Dom

 

Boven de deur linksonder staat GOA XIN en in de deuropening staat ze met haar rode jurk.
Belangrijk in zo'n stadsgezicht zijn de perspectieflijnen en het verdwijnpunt. Zo krijg je diepte in het werk.