Woensdag 25 juli

De cursus nadert het einde en dat is te merken aan de cursisten. Sommige cursisten hebben hun schilderij af en weten eigenlijk niet meer zoveel te doen en anderen komen in tijdnood. Ook de docenten zullen blij zijn dat het erop zit. Ik heb hier veel geleerd en het is een goede basis om mee verder te gaan. Morgen en overmorgen de laatste details afwerken en dan vind ik het goed.
De docenten leggen ons hun manier van schilderen op. Dat wil zeggen dat er niet wordt geschilderd alsof het een foto is met gladde overgangen. De verf moet er dik op, pasteus, en er wordt eigenlijk weinig uitgesmeerd. Het is een benadering maar ik denk toch dat ik nog enkele dagen besteed aan het verfraaien van het schilderij op mijn manier. Goed, op dit moment ziet het er zo uit met een nieuwe achtergrond.

Ik heb ook genoten van al het moois dat Florence te bieden heeft met dank aan mijn Maria. Dankzij haar heb ik niets gemist. Voor haar is Florence een tweede thuis door haar studie Cultuurwetenschappen aan de OU. Ze is hier op zomerschool geweest en kent de stad van binnen en buiten. Ze heeft er voor gezorgd dat ik alle belangrijke bezienswaardigheden ook heb kunnen bezoeken. Echt een geweldige stad.

Ik zal overigens blij zijn als ik volgende week weer in Margraten ben want vier weken is toch wel lang.

Dinsdag 24 juli

Vanochtend weer verder geschilderd aan het model. Het schilderij is zo goed als klaar maar er blijken toch altijd dingen die beter kunnen als de docenten langs zijn geweest. Maar daarvoor ben ik ook gekomen. Ik zit in elk geval op de goede weg. Van de week de achtergrond nog eens aanpakken en dan vind ik het wel goed.

Vanmiddag een bezoek gebracht aan het Palazzo Vecchio van Florence, het oude paleis. Geweldig rijk gedecoreerd gebouw met fresco's en plafondschilderingen van Vasari, de Putto fontein van Verocchio en het beeld van de overwinnaar van Michelangelo. Heel indrukwekkend.

Gisteravond naar San Miniato al Monte geweest waar de paters hun dagelijkse vespers zingen. Een heel ingetogen en serene sfeer. Het klooster bevindt zich boven op een berg zoals de naam al doet vermoeden. Vanaf de kerk heb je een prachtig uitzicht over Florence welke ik jullie niet wil onthouden. Van links naar rechts de Pont Vecchio, het Palazzo Vecchio, De Duomo en de Santa Croce.

Maandag 23 juli

Het weekend goed en rustig beleefd. Zaterdagmiddag nog terug geweest naar de academie om de achtergrond opnieuw te schilderen en zondagmiddag besteed aan het maken van een Facebook bedrijfspagina Hermesarts. Op deze bedrijfspagina heb ik nu alle afbeeldingen van portretten van de cursisten geplaatst, voorzover ik die hier had, en kan ik gaan gebruiken om berichten en mededelingen te doen over het bedrijf.

Vandaag ben ik met de trein naar Bologna gereden om mijn dochter Meredith op te halen. De spoorwegen hebben het hier in Italië wel goed voor elkaar. Je koopt een kaartje voor een bepaalde wagon en een bepaalde stoel en je reist op een vaste tijd. Heel anders dan in Nederland. Lijkt wel een vliegtuig.
Vervolgens met de bus naar het vliegveld en jawel hoor, Meredith was keurig op tijd.

Gezellig samen weer terug naar Florence en wat bleek, ze heeft het weer uit Nederland meegebracht. Het regende voor het eerst sinds drie weken. Brengt wel lekker een beetje verkoeling.
Vanmiddag komt de schoonmaakster dus dan moeten we maken dat we wegwezen. Ik laat Meredith de academie en de stad even zien en vervolgens gaan we naar de Villa Bardini waar een tentoonstelling is van impressionistische schilders, naar San Miniato al Monte waar de paters hun vespers gaan zingen en tenslotte gaan we naar mijn Belgische vriend Rudy die een barbecue organiseert. Dus de dag is goed gevuld.
Jullie houden de naakte man nog even tegoed.

Vrijdag 20 juli

Drie weken zitten er op. De tijd vliegt hier. Het model vordert gestaag en ik ben er al best tevreden over maar ik zal er nog een week aan moeten prutsen. Ik wil volgende week wat nadrukkelijker werken aan het warm-koud contrast. Het model staat er nu goed op. Het is de bedoeling dat de blik van de kijker direct naar het lichtste punt wordt gezogen en dat effect heb ik bereikt door de rest donkerder te maken. In werkelijkheid is het verschil niet zo groot, Giovanni staat onder een groot dakraam, maar een beetje foetelen mag.

Vandaag een drukke dag gehad. 's Ochtends geschilderd, 's middags naar het gigantische Uffizi museum en 's avonds naar een expositie van docenten en leerlingen van de academie. Deze blog is daarom wat later. Tijdens de expositie heb ik de gelegenheid gehad om eens te zien wat de docenten maar ook de leerlingen maken. Indrukwekkend. Niet alles was magistraal maar het was een genot om te kijken naar de combinatie van vakmanschap en kunstenaarschap. Dat eerste ontbreekt bij de meeste kunstacademici. Een van de docenten is Anne van Tongeren, een Nederlandse, die les geeft in het maken van portretten in gips. Geweldige vakvrouw. Ik wilde een kop van haar kopen om te gebruiken als model voor de tekenlessen maar iemand was me voor. Ik zou overigens ook niet weten hoe ik hem in Nederland moet krijgen. Ik laat onderstaand een schilderij zien van Vitaly onze assistent-docent en kop in gips van Anne van Tongeren. Oordeel zelf maar over de kwaliteit.

Voor het schilderij van Vitaly heeft hij een decor gebouwd met alle attributen erin en heeft hij het model telkens laten poseren. Heeft hem een half jaar gekost. Het schilderij kost overigens 18.000 Euro. De buste van Anne stond te koop voor de belachelijke en zeer bescheiden prijs van 60 Euro.

Donderdag 19 juli

Vandaag brengen we een bezoek aan de Galleria dell' Accademia in Florence onder leiding van de deskundige gids Joan Reifsnyder. Veel aandacht voor de beelden van Michelangelo met als topstuk de David. In het echt is hij veel indrukwekkender dan de kopie bij de Palazzo Vecchio. De David beeldt een jong herdertje uit dat met een steen en een slinger Goliath verslaat. De versie van Michelangelo is de pubertijd al behoorlijk. Het beeld, symbool voor de macht van het volk tegenover de politieke of kerkelijke machthebbers, stond voor het Palazzo Vecchio maar op een gegeven moment is besloten om het beeld naar binnen te verplaatsen. Een groot brok marmer van 5 meter hoog in een grote krat op wielen en getrokken door ossen door de straten van Florence. Dat moet een magnifiek gezicht zijn geweest. Tien dagen hebben ze over de 2 kilometer gedaan maar nu staat hij dan fier in de Galleria dell'Accademia onder een grote glazen koepel.

Ondertussen vordert het schilderij van mijn David langzaam maar gestaag. Het is nog een heel gepriegel om het juiste kleurtje op de juiste plek te zetten. Voortduren moet je alles controleren. Jura mengt de kleur op het palet tot hij de goede tint te pakken heeft. Dan pas brengt hij de verf op. Hiermee voorkom je dat je de kleuren op het doek teveel mengt waardoor er een bruine smurrie ontstaat. Het is dus de kunst om frisse kleuren te houden.

Woensdag 18 juli

Er wordt in Florence ontzettend veel georganiseerd voor de toeristen. Elke avond is er wel een culturele activiteit in de vorm van dans, muziek, expositie. Gisteravond zag ik in de krant een aankondiging van het optreden van een Russisch mannenkoor uit Moskou van de orthodoxe kerk. In de grote ruimte van de dom met de enorme koepel boven het hoofd waren stoelen opgesteld voor naar schatting 2000 man. Ik was mooi op tijd en heb een mooi plaatsje kunnen bemachtigen. Na de opening van de pastoor, die het had over een optreden in het kader van Musica Sacra, kwam het koor op bestaande uit 14 mannen, baritons, bassen en tenoren. Het koor stond onder leiding van Anatolij Grindenko. De muziek van het koor was overweldigend en de klanken echoden door de koepels van de kerk. De dirigent liet het geluid langzaam wegebben voordat hij de volgende strofe liet inzetten. De verschillende stemmen en partijen van het koor waren volledig op elkaar afgestemd en hoewel het leek alsof je slechts een klank hoorde bestond die uit verschillende lagen en kleuren. Bij deze overpeinzing kwam ik plots tot het inzicht dat het met schilderen niet anders is. Alle kleuren op het palet vormen samen de klankkleur die je wil vormen. Rood is niet rood maar kent ontelbare nuances. Het is dus zaak om de kleuren zo naast elkaar te zetten dat het schilderij gaat zingen. Een goed schilder is in feite componist en dirigent tegelijk. Hij bepaalt de compositie en gaat met de verschillende stemmen op het palet aan de slag. Op die manier ontstaat er een partituur op het doek. Het koor was geweldig, het Italiaanse publiek niet. Dat je niet midden in een uitvoering weg kunt lopen hebben ze hier niet begrepen.
Kortom het Russisch Orthodox Koor is beslist een aanrader.

Voor de dames die behoefte hebben aan hun dagelijkse portie mannenvlees hierbij dan het resultaat van vandaag. Zoals elke dag begin je met alles na te lopen en te controleren. Ik had al een aantal dagen het gevoel dat het hoofd er niet goed op stond. Ik heb dus even een nieuw hoofd erop gezet en ben verder gegaan met het op kleur brengen van Giovanni. 

  
Tot morgen.

Dinsdag 17 juli

Na wat opstartproblemen gisteren ging het vandaag een stuk beter. Vandaag hebben we het samenstellen van het palet behandeld. Jura werkt met een gesloten palet hetgeen wil zeggen dat hij alle benodigde kleuren aanmaakt op het palet. Het palet bestaat uit slechts 8 kleuren. Ivoorzwart, ruwe omber, kobalt blauw, alizarine crimson, vermiljoen, gele oker, napels geel en loodwit. Hieruit maken we de achtergrondkleur, 8 of 9 tinten huidskleur variërend van donker tot licht.
Om de huidskleur te verlevendigen en (zoals de cursisten weten) om een warm-koud contrast te kunnen maken komen er nog enkele tinten grijsblauw, grijsgroen en paarsig bij. Een palet met maar liefst 24 hoopjes verf. Nu begrijp ik waarom iedereen zo'n groot palet heeft. En ik maar denken dat ze daar thuis de pizza's op klaar maakten. Gelukkig ben ik binnenkort jarig.

Tot nu toe hebben we ons geconcentreerd op de vorm en het contrast, de verhouding licht-donker. Met het voorliggende palet gaan we de rest van de week aan de slag om de kleur van de huid van het model zoveel mogelijk te benaderen. Ik was nog niet tevreden over het contrast en werk daar tegelijkertijd aan. Het moeilijke in deze fase is wel het leren zien van kleur in de huid. Rode, gele, blauwe tinten en zelfs groen in de schaduw. Verder moet de verf er "Rembrandt dik" op en dat is wel even wennen.

Het weer is hier nog steeds tropisch en ik ben blij 's ochtends les te hebben. Als je 's middags terug gaat naar de academie om nog wat te doen dan is het een stuk warmer, tijd voor een siesta en een schoonheidsslaapje hoewel ik dat niet echt nodig heb.  Hum...

Het is niet mijn bedoeling om de dames elke dag op een blote man te trakteren maar ik laat toch even zien hoever het er nu mee staat. Overigens weet ik zeker dat er mensen zijn die liever een vrouwelijk model hadden gezien, nietwaar John.

Groeten

Maandag 16 juli

Begin van de derde week alweer. Na een weekend vol kunst en cultuur nu back to basics. Het schilderij wacht. De bedoeling van vandaag is om verder licht en donker aan te brengen. Om dit goed te kunnen beoordelen kijk je door je oogharen en hier in Florence via een donkere spiegel. Jammer genoeg heeft het model vanuit mijn positie niet veel licht en donker. Beetje improviseren dus. Ik laat hierbij het resultaat zien van vandaag en ter vergelijking het model zoals Jura Bedic dat tot nu toe heeft gemaakt. Zelfde model, iets andere positie.

                   

Wat mij opvalt nu ik ze naast elkaar zie is dat Jura veel meer het volume heeft benadrukt en de schaduwen overdreven. Het contrast is veel groter en de huidskleur bevat meer rood en blauw. Iets voor morgen om aan te werken. Er valt toch nog een hoop te doen.
 

Zondag 15 juli

Vandaag een culturele dag. Florence moet je ondergaan en het is heerlijk om door de stad te wandelen. Zoveel prachtige dingen te zien. Een bezoek gebracht aan de Santa Croce, aan de Brancacci kapel met fresco's van Masolino, Masaccio en Filippino Lippi en tenslotte aan de Santa Maria Novelle. Florence was in de 14e eeuw het centrum van de kunst. De opkomst van de renaissance is duidelijk te zien in de fresco's van Masaccio. Heerlijk op een bankje zitten en de schilderingen op je in laten werken. In gedachten zie je de kunstenaars bezig bijna 600 jaar geleden. De fresco's hebben een brand overleefd en als je de kleuren ziet dan is het een wonder dat alles er na zoveel tijd nog zo fris uitziet. Er zijn schilders die zichzelf afbeelden.... Zo ook Masaccio en Masolino. In een hoekje staan ze het tafereel te bekijken.

Masolino staat links achter Masaccio die ons aankijkt. De man met het moderne kapsel is Brunelesschi, de bouwer van de koepel van de dom. Masaccio was 20 jaar jonger dan Masolino, zijn leraar.
Heel fijne zondag gehad en morgen weer fris aan het schilderen. Maar eerst even eten koken.

 

Vrijdag 13 juli

Beste mensen,

Twee weken zitten erop. De tijd vliegt en ik voel me al heel vertrouwd in Florence. Wandel rustig de hele stad door zonder kaart. Ik liep vanmiddag door de stad en zie ons model met kleren aan door de stad fietsen. Ik ken die man alleen in adamskostuum.
De klokken van de Duomo galmen door mijn openstaande raam en het lijkt wel of de geluidsgolven de lome warmte de kamer in stuwen.
Tijdens de les vandaag hebben we ons verdiept in het opbouwen en rangschikken van ons palet. Een beperkt aantal kleuren waarbij Jura Bedic toch kiest voor andere kleuren dan ik gewend ben. Kobalt blauw en Alizarine crimson, gele oker en vermiljoen en verder ruwe omber, ivoorzwart en loodwit. Hiermee gaan we aan de slag. Deze fase zal ik maandag verder uitleggen, het is een tijdrovend proces waarbij heel zorgvuldig het model wordt vorm gegeven met pasteus opgebrachte verf in verschillende tonen.

Maar goed. 's Middags ben ik naar het Palazzo Strozzi gegaan waar een tentoonstelling was van Amerikaanse schilders in Florence, "Americani in Firenze". Schilders als Sargent en Whistler en vele anderen die begin 19e eeuw naar Florence kwamen om er het vak te leren en om geinspireerd te raken door stad en landschap. Schitterende expositie met veel mooie impressionistische portretten.

Goed mensen ik hoop dat jullie net zo genieten van de zomer als ik hier doe. Morgenochtend ga ik lekker live luisteren naar de Nederlandse radio waar Maria om 10.45 uur op L1 wordt geinterviewd door Frans Pollux over Madame Bovary van Flaubert. Ik kan dan ver weg zijn maar ben er toch een beetje bij. Marie, zet hem op...

Donderdag 12 juli

Vandaag weer vrolijk verder met Giovanni. Gezien de vergevorderde staat van gisteren vroeg ik me af wat ik er nog aan zou kunnen doen. Wel, volgens Jura Bedic was er nog genoeg te doen. Hij kon geen fouten ontdekken en was tevreden met de opzet tot zover. Het ging nu om het afwerken het modelleren en om licht en donker. Modelleren betekent het vorm geven aan het model, rondingen, bollingen e.d.
Verder door je oogharen kijken om goed te kunnen zien hoe de verhouding is tussen licht en donker. Vervolgens heel nauwgezet de donkere en lichte delen aangeven. Alles gaat laag over laag en de afwerking komt nog. Tot zover het technische deel. Resultaat van dag 4.

's Middags hebben we een bezoek gebracht aan het Uffizi in Florence, een must voor de kunstliefhebber met werken van Michelangelo, Fra Angelico, Boticelli en zelfs Rembrandt. De rondleiding duurde net een uur toen een suppoost kwam met de mededeling dat het museum ging sluiten. Er was een vergadering van al het personeel. Doodleuk. Of we uit het museum wilden vertrekken. Weg kaartjes, weg geld. Dat betekent dat ik hier zeker nog een keer terug kom.
Na afloop heb ik enkele cursusgenoten getrakteerd op een dinertje in mijn appartement. Was heel gezellig. Drie Turken en een Belg. Had eerst een menu gepland van patat en kebab maar heb het maar op pasta gehouden. Het was heel gezellig. Morgen op tijd weer op.

Mercoledi 11 Julio

De tweede week is over de helft en het schilderij vordert langzaam maar gestaag. Elke dag hoor je nieuwe dingen in benadering van het model, het gebruik van verf, van kleuren en over contrasten. De meeste dingen zijn een bevestiging van mijn eigen manier van schilderen, andere zaken zijn nieuw.
Vandaag zijn we verder gegaan met het nauwgezet controleren en nalopen van het model. Met huidskleur worden de lichte delen aangegeven en met de donkere toon de schaduwen. Dit gebeurt uiterst geconcentreerd want de flauwste richtingveranderingen in de contourlijnen en de kleinste glimp van schaduw wordt op de juiste plek geplaatst. Het gaat mij goed af en ik ben bang dat ik een beetje voorloop op de andere cursisten en dat zijn toch allemaal mensen met een academische achtergrond. Altijd fijn om een compliment te krijgen.
Even over de achtergrond. In mijn portretlessen gebruiken we ruwe omber met ulramarijn zodat je een koel zwart krijgt. Jura Bedic gebruikt ivoorzwart met een beetje loodwit. Door de blauwzweem in het zwart ontstaat dezelfde kleur. Loodwit is een dekkende verf terwijl Jura vertelde dat de achtergrond transparant moet blijven. Kunnen we dan niet beter ruwe omber met ultramarijn gebruiken. Nee was zijn antwoord. Hij maakt met deze achtergrondkleur alle schakeringen van lichtblauw, geelgroen en zelfs paars. Voor mij was dit de belangrijkste les van vandaag. Geweldig.

Wel een beetje glimmend door het licht maar hierbij het resultaat na vandaag. Mooie baan die Giovanni, elke dag 5 keer 25 minuten in exact dezelfde pose gaan staan en dat een maand lang.

Dinsdag 10 juli

Vandaag verder met het opzetten van het model op doek. Daarvoor gebruiken we een menging van ruwe omber, beetje ivoorzwart en een beetje vermiljoen. Dit geeft een warm bruin. Met behulp van een spiegeltje controleren en meten, bijwerken en schetsen met de kwast.
Voor de volgende stap maken we een beetje huidskleur aan, voor een Italiaanse man olijfbruin. Hiervoor wordt gele oker en loodwit aan het palet toegevoegd. Huidskleur wordt gemaakt met ruwe omber, gele oker en vermiljoen aangevuld met wit tot er een warme huidstint ontstaat. De kleur moet niet te licht zijn maar net iets meer kleur hebben dan de onderschildering. Als je gedurende een week met een model bezig bent geweest dan gaat dit de tweede keer een stuk gemakkelijker. Iedereen vordert snel.

Hierbij een indruk van het model zoals die er nu uitziet.

 

Maandag 9 juli

De eerste week zit er al weer op. Vandaag zijn we begonnen met het opzetten van het model op doek. Het doek is van tevoren bewerkt met een menging van ruwe omber en ivoorzwart en het model wordt met de kwast opgezet volgens de sight-size methode. Zelfde werk als vorige week maar wel een goede oefening. Jura Bedic heeft laten zien hoe hij zijn kwasten schoonmaakt. Een vak apart. Dat moet ik in de les ook eens gaan vertellen. Als ik zie hoe sommige kwasten eruit zien dan is dat hard nodig. Kwasten en penselen zijn duur dus is het fijn als ze door goed onderhoud lang meegaan.

Vandaag was schoonmaakster Rosy in het appartement om schoon te maken en toen ik binnen kwam was ze met de badkamer bezig. Ik vroeg me net af wat voor schoonmaakmiddel ze gebruikte omdat het wat vreemd rook toen ik zag dat het gordijn rokend over de lamp hing en op het punt stond te ontbranden. Een paar grote schroeigaten in het gordijn waren het gevolg. Gevalletje schoonmaakschade.

Verder is het hier in Florence zinderend heet en het openbare leven ligt 's middags stil. De enige mensen op straat zijn toeristen die niet weten dat je 's middags in de schaduw blijft en rust. Vandaag doe ik er een schilderij bij dat hier achteloos in het atelier hangt. Schitterend werk.

Zaterdag 7 juli

Vandaag hebben we een cultureel programma. Een uitermate kundige gids, Joan Reifsnyder, heeft onze groep rondgeleid door het Museo di Bargello een gebouw dat lang dienst heeft gedaan als gevangenis. Bij de kennismaking en inleiding hield ze een verhandeling over op tijd komen, niet fotograferen, geen flessen drinken mee en allerlei strikte regels. Alsof ze elk moment een kapmes uit haar handtas kon halen om ongehoorzame toehoorders in "Reifen zu schneiden". Gaandeweg ontdooide ze en er volgde een boeiende rondleiding en iedereen hing bijna 3 uur lang aan haar lippen. Geen botox meer nodig dunkt mij.
Ben nu op mijn kamer wat eten en ga vanmiddag weer terug naar het Bargello om alles op mijn gemak en in detail alles te bekijken.

Gistermiddag ben ik toch nog even terug gegaan naar de academie om aan mijn model te werken. De tekening wordt zoals nu blijkt niet gebruikt als basis voor het schilderij. We beginnen gewoon opnieuw en schetsen het model met een penseel op doek wederom gebruik makend van de sight-size methode. Dan kan ik de tekening maar beter vervolmaken. Dit is het resultaat.

Hierbij tevens een kijkje in het atelier. 14 ezels in een halve cirkel rond het model. 

Eerste week zit erop

De laatste werkdag van de week. Wederom gesleuteld aan het model en gecontroleerd of alles klopt. Dit is van groot belang. Er mag niets wringen als je er naar kijkt. De man moet op zijn gemak staan rustend op het standbeen. Het prepareren van het doek gebeurt op bijna dezelfde manier als we gewend zijn. Het enige verschil is dat het prepareren gebeurt voordat je gaat tekenen op het doek. Voor het aanbrengen van de onderschildering wordt gerectificeerde terpentijn gebruikt met een paar druppels lijnolie. Deze lijnolie zorgt ervoor dat het doek de verf niet zo absorbeert. De kleur is afhankelijk van het schilderij; wij gebruiken ivoorzwart met ruwe omber in de verhouding 1 : 3. Het droogt iets minder snel maar het schildert een stuk prettiger. 
Hier is de tekening van mijn model Giovanni fase 4.

Ik wil ook nog iets kwijt over het tekenmateriaal. Ik heb gewerkt met houtskool op een manier die ik niet eerder heb gezien. De vierkante blokjes houtskool worden geslepen op een plankje met fijn schuurpapier. Je houdt het houtskool onder een hoek van 30 graden en schuurt een schuine zijde aan het houtskool ongeveer tot het midden. Dan draai je hem om en schuurt de andere kant weg tot het midden. Hierdoor ontstaat een heel scherpe beitelvormige punt. Je kunt er prachtig dunne lijnen mee trekken.

Vanavond hebben we welkomstdiner in een klein Palazzo in de binnenstad met alle cursisten die meedoen aan de zomerschool.

Dag 4 Florence

Het is nog steeds erg warm en gedurende de dag zie je alleen toeristen op straat. 's Nachts daarentegen is het een drukte van belang. Dan is de temperatuur draaglijk. Op de academie zitten we nog in de tekenfase. Het model neemt de hele week dezelfde pose aan. Daartoe wordt alles met tape gemarkeerd. Plaats van de voeten, plaats van de stok, ook de plaats van de ezel en zelfs je eigen observatiepunt wordt aangegeven met tape zodat je voortdurend het model op dezelfde manier kunt zien.
Vanochtend zijn we bezig geweest om met een frisse blik alles na te lopen en dan blijkt dat ik toch zaken verkeerd heb getekend. Stand van het linkeronderbeen, de borst en het hoofd. Weliswaar kleine verbeteringen maar straks voor het schilderij essentieel. Vervolgens wordt licht en schaduw aangegeven. Het model stond onder een lichtkoepel en er er was dan ook weinig schaduw. Morgen maak ik de tekening verder af en gaan we een doek prepareren voor volgende week. Weer veel geleerd.

Dag 3 Florence

Mijn gang naar de academie begint al routineus te worden. Met de vele smalle straatjes van Florence kan ik bijna elke dag een andere route nemen. Vandaag zijn we verder gegaan met het opzetten van het model. Wel heerlijk als je een model kunt tekenen zonder dat je op de klok hoeft te kijken.
Ik was gisteren al ver gevorderd. De docent, Jura Bedic, vond dat ik te snel was begonnen met de vorm. Eerst passen en meten en richtingen aangeven en pas als je 100% tevreden bent dan begin je het model vorm te geven. Hij kon overigens niets verkeerds ontdekken dus ik ben maar verder gegaan.

Jura Bedic is een Krooat van 40 jaar die 12 jaar les heeft gegeven op de academie van Florence en nu alleen nog de zomerschool doet. Hij komt overigens in het najaar naar Brugge om daar gedurende drie maanden een cursus modelschilderen te verzorgen aan de academie.

Het resultaat van dag 2.

Morgen verder met modelleren, het aanbrengenvan licht en schaduw. Vrijdag gaan we het doek gereed maken om te schilderen dus tot die tijd ben ik nog met deze tekening aan het kloemelen.

Groeten uit een zonnig en heet Florence.

Eerste ochtend model

Zo, de eerste ochtend model zit erop. Drie uurtjes schetsen en een uitgebreide uitleg en demonstratie. Het schetsen en opzetten van het model wordt gedaan met de sight-size methode. Ik leg dat wel uit als ik weer terug ben. Het komt erop neer dat je het model even groot ziet als de tekening op papier. Dat eist dat je op enkele passen afstand moet gaan staan van de ezel. Vanaf dit punt kun je alles meten en controleren net zolang tot het model er perfect op staat. Voor bijgaande tekening heeft het model drie keer 25 minuten geposeerd. Het gaat allemaal stap voor stap en we nemen alle tijd om de tekening te vervolmaken.
De tekening is de basis voor het schilderij dus belangrijk om alle details zo goed mogelijk te verkennen.

De groep bestaat uit 8 mannen en 6 vrouwen. De meesten zijn jong maar zijn ook enkele middelbaren bij en om jullie gerust te stellen, ik ben niet de oudste. Een heel internationaal gezelschap, veel Amerikanen maar ook enkele Turken, een Schotse, een Noor en zelfs een Belg, Rudy van Antwerpen. Op vrijdagavond hebben we een gezamenlijk welkomstdiner zoals ze in dienst noemen een "icebreaker".

Inmiddels is het hier bloedheet. Wel fijn voor het model wat minder voor ons. Vanmiddag ga ik de tijd nemen om kunst te kijken of liever gezegd te ondergaan. Als je oog voor detail hebt dan zie je dat de maker van het beeld van Brunelleschi op de Piazza del Duomo hem zo heeft gepositioneerd dat hij vanaf zijn ontwerptafel met de passer in de hand omhoog kijkt naar de koepel die hij met zijn geestesoog moet hebben gezien nog voordat hij werd gebouwd. Voltooid toekomstige tijd. 

Zo, na 24 uur reizen aangekomen in Florence. Tja, als je een goedkope reis boekt dan moet je er iets voor over hebben. Een hele nacht rondhangen op Schiphol en nog een dag in Zurich. Maar goed we zijn er. Het had overigens niet veel gescheeld of we waren in Pisa geland. Er stond te weinig wind waardoor het vliegtuig te zwaar was. Na een kwartier rondjes draaien heeft de piloot het toch maar geprobeerd. Een mannelijke landing. Terwijl het in Zurich de hele dag regende was het in Florence stralend weer en 38 graden. Dat scheelt wel even een jas. 

Met een taxi naar het appartement. Een schitterend onderkomen, het overtreft mijn stoutste verwachtingen. Een oud maar goed onderhouden pand midden in de stad naast de Florentijnse dom. Geweldig, sprakeloos. In het trapportaal stand een groot gipsen beeld van een jongetje dat zich verkneukelt omdat heel binnenkort een grote wens in vervulling gaat. Wellicht speelt de vermoeidheid mij parten en verbeeld ik me dat maar. Dat is het mooie van kunst, je mag je eigen gedachten en gevoelens koesteren.  

Het is heel rustig in de straten van Florence. Geen toeterende auto's enkel gepaste stilte.

Gauw naar bed.

Zomerschool Florence

Eindelijk is het dan zover. Op zondag 1 juli reis ik af naar Florence voor een cursus modelschilderen aan de Kunstakademie in Florence. Vier weken terug in de tijd, de klassieke schildersschool.
Ik houd iedereen via dit blog op de hoogte van mijn verblijf en opleiding.

Dit is alvast een voorproefje van de ruimte waarin ik naast de was me ook culinair kan scholen in de Italiaanse keuken.




Werkruimte appartement